زندگانيم و زمين زندان ماست

زندگاني درد بي درمان ماست

راندگانيم از بهشت جاودان

وين زمين زندان جاويدان ماست

گندم آدم چه باما كرده است

كه آسياي چرخ،سرگردان ماست

جسم قبر و جامه قبر و خانه قبر

باز لفظ زندگان عنوان ماست

جمع آب و آتشيم و خاك و باد

اين بناي خانه ي ويران ماست

مور را مانيم ، كه اندر لانه ها

روز باران هر نمی طوفان ماست

احتياج اين كاسه ي دريوزگي

كوزه ي آب و تغار و نان ماست

آبروي ما به صد در ريخته است

لقمه ي ناني كه در انبان ماست

جز به اشك توبه نتوان پاك كرد

لكه ي ننگي كه بر دامان ماست

ميزبان را نيز با خود مي برد

مهلت عمري كه خود مهمان ماست

خضر راه خویشتن باش ای فقیر

چشم گریان چشمه ی حیوان ماست

                    شهریار