گـر چه بر واعـظ شـهـر ایـن سخن آسـان نـشود

تـا ریـا ورزد و سـالـوس مـسـلـمــان نـشــــــــود

رنـدی آمـوز و کرم کن که نـه چنـدان هـنـر است

حـیـوانی کـه نـنـوشــد مِـی و انـسـان نـشــــود

گـوهـر پـاک بـبــایـد کــه شــــــــود قـابـل فـیـض

ور نـه هر سـنـگ و گِلی لـؤلـؤ و مـرجـان نـشـود

اسم اعظم بکند کار خـود ، ای دل؛ خـوش بـاش

کـه بـه تـلـبـیـس و حـیـل دیــو مـسـلمان نـشود

عـشـق می‌ورزم و امّـیـد کـه ایـن فــنّ شــریــف

چـون هـنـر هـای دگـر مـوجـب حـرمـان نـشــــود

دوش مـی‌گـفـت کـه فــردا بــدهــم کــــام دلـت

سـبـبـی ســــاز خــدایـا ! کـه پـشـیـمان نـشـود

حُـسـن خُـلـقی ز خــدا می‌طـلـبـم خـوی تــو را

تـا دگـــر خـاطــر مــا از تـــــــو پـریـشـان نـشــود

ذرّه را تــــا نـَبـُــــوَد هـمّـت عـالـی حـافـــــــظ

طـالـب چـشـمـه‌ی خـورشیـد درخـشـان نـشـود