مـادر ای تنهاترین غمخوارمن

مـادر ای یکدانه وتنهاترین غمخوارمن
از من عاشـــق تر به من دیـوانه و بیــــمار من
کـی شـود قــربانیـــــت ایـن جـــان بی مقـــــدارمـن
خـــــرج کردی عــمــــر خـــود را تا بـــروید جـــــان من
ای به دردم مرحــم و ای مخــــــــزن اســــــرارمـن
هستیم هست از تـو و نامم زتو نامی گرفت

+ نوشته شده در پنجشنبه ۲۰ فروردین ۱۳۹۴ ساعت توسط
|
ادبیّــــات ، انتشـــار زیبـایی و تکیه گاه مانایــی اندیشــه و فرهنگ است و بدون آن امکان انتشار و استقرار هیچ زیبایی و خوبی نیست . آنان که ادبیّات را ادراک نمی کنند ، روح حیـــات را نیافته اند و به قلمـــرو شکوهمــــند زیبایی گام نگذاشته اند . بی شک هیچ هنـــــری به اندازه ی شعــــر و شاعــــری نتوانسته است در دل و جان ، روح و روان، ذهن و زبان و فکر و بیان انسان ها راه پیدا کند و تأثیر بگذارد. شعر و کلام منظـــوم و منثــــور همواره جایگاه و پایگاه مهمی در میان مردم داشته است . شعر و ادبیات، تهییـــج کننده ی مردم برای ایستـــادگی در برابر ظلــــم، همنشین غــم ها و شـــادی ها و بیانگر آلام و رنج های مــــردم و مایه ی سرافـــرازی آنان در این دنیـــای پهنــــاور است .