گلچین اشعار نیمـــا یوشیـــج
دیدمش ، گفتم : منم ؛نشناخت او بی تأمل روز من برتافت او دوستی این بود ز ابنای زمان مرحبا بر خوی یاران جهان مرحبا بر پایداری های خلق دوستی خلق و یاری های خلق بس که دیدم جور از یاران خود وز سراسر مردم دوران خود من شدم : رنگ پریده ، خون سرد پس نشاید دوستی با خلق کرد نیمـــا یوشیـــج |
نامه های عاشقانه نیما یوشیج
مقایسه صور خیال در شعر بیدل و نیما
در این مقاله سعى مىشود که شعر بیدل و نیما-دو گوینده بزرگ از دو عصر ادبى-از جهت صور خیال شاعرانه مورد بررسى و مداقه قرار گیرد.چون برخى محققان را نظر بر آن است که صور خیال شاعران شعر نو برخاسته از تخیلات شاعران سبک هندى است و تحقیقات متعددى در این خصوص به عمل آوردهاند.در این مقاله یازده محور براى بررسى صور خیال بیدل و نیما گزینش گردید و سعى شد میزان متناسبى از شعر دو شاعر انتخاب شود و با روشهاى آمارى درباره موضوع بروشنى بحث گردد.
شعر داروگ نيما از نگاهي ديگر
... نيما در جامعه ای می زید که بسامان نیست ؛ عقب ماندگی اجتماعی ، نشاط و شادمانی را از میان برده است . آن چه به شاعر امید می بخشد ، نوید دهندگان و رهبران اجتماعی و سیاسی هستند تا روزگاری خوش و پیشرفته را نوید دهند. در این جا « داروگ » نمادِ کنشگر اجتماعی است ، « کشتگاه » و « کومه » نماد جامعه ی شاعر ، « باران » و « ابر » نماد خبرهای خوش و « تغییر » است . در « جدار دنده های نی »که مانند « دل یاران » در « هجران یاران » می خشکد / دچار اندوه و افسردگی می شود ، « تلمیح » ظریفی وجود دارد ؛ اشاره ای غیر مستقیم به مثنوی « بانگ نی » مولوی می تواند باشد. در شعر مولوی ، « نِی » در جدایی از اصلِ خویش می نالد. این اشاره ، فقط به این تشبیه برمی گردد - که مولوی به کار برد و نیما هم از آن سود جست - وگرنه موضوع و نگاه متفاوت است .