درنگي بر بيتي از سعدي
|
در كتاب ادبيات فارسي سال دوم، غزلي از سعدي به‌نام «در آرزوي تو باشم» زينت‌بخش ادب غنايي و تعليمي است. بيت پنجم اين غزل به‌صورت «به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم/ به خواب عافيت آن گه به بوي موي تو باشم» آمده كه در هيچ‌كدام از نسخ معتبر كليات سعدي و ديوان غزليات شيخ اجل به‌صورت مذكور ضبط نشده است و معناي درستي نيز از آن به‌دست نمي‌آيد. در اين نوشته سعي داريم به شكل صحيح مصراع دوم اين بيت و معني و مفهوم آن بپردازيم. |
+ نوشته شده در دوشنبه ۳ اسفند ۱۳۹۴ ساعت توسط
|
هر چه نپاید، دل بستگی را نشاید.
ادبیّــــات ، انتشـــار زیبـایی و تکیه گاه مانایــی اندیشــه و فرهنگ است و بدون آن امکان انتشار و استقرار هیچ زیبایی و خوبی نیست . آنان که ادبیّات را ادراک نمی کنند ، روح حیـــات را نیافته اند و به قلمـــرو شکوهمــــند زیبایی گام نگذاشته اند . بی شک هیچ هنـــــری به اندازه ی شعــــر و شاعــــری نتوانسته است در دل و جان ، روح و روان، ذهن و زبان و فکر و بیان انسان ها راه پیدا کند و تأثیر بگذارد. شعر و کلام منظـــوم و منثــــور همواره جایگاه و پایگاه مهمی در میان مردم داشته است . شعر و ادبیات، تهییـــج کننده ی مردم برای ایستـــادگی در برابر ظلــــم، همنشین غــم ها و شـــادی ها و بیانگر آلام و رنج های مــــردم و مایه ی سرافـــرازی آنان در این دنیـــای پهنــــاور است .